Race for Glory: Audi vs Lancia αφηγείται την περίφημη σεζόν του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Ράλλυ του 1983, όπου το παντοδύναμο Quattro της Audi αντιμετώπισε τη λυσσαλέα αντεπίθεση της Lancia και του O37 της.
Ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να είχε γίνει. Αντ' αυτού, η ταινία επικεντρώνεται κυρίως στην αναδιήγηση της ιστορίας του αφεντικού της ομάδας της Lancia, Cesare Fiorio (Riccardo Scamarcio), και τις μακριές και ευρηματικές τακτικές στις οποίες κατέφυγε για να νικήσει τον αντίπαλο Roland Gumpert (Daniel Bruhl) και το επαναστατικό τότε σύστημα τετρακίνησης.
Η ιστορία ξεκινά με την εισαγωγή του Fiorio στη μέση της συνέντευξης, ο οποίος όχι μόνο δείχνει το πάθος του για τον μηχανοκίνητο αθλητισμό και την επιθυμία του να κερδίσει από την αρχή, αλλά και αναγνωρίζει ότι η Audi έχει την οικονομική και βιομηχανική δύναμη που η Lancia απλά δεν έχει.
Στη συνέχεια, περνάμε στη δοκιμή του Quattro της Audi στο πεδίο δοκιμών Oberbayern στη Γερμανία και παρουσιάζεται ο Gumpert, ο οποίος εμφανίζεται (με νόημα) για πέντε λεπτά μετά από αυτό το σημείο. Σίγουρα αν πρόκειται να επιλέξεις τον Bruhl - τον οποίο ίσως θυμάστε ως Niki Lauda στο Rush του 2013 - θα έπρεπε να αξιοποιήσεις λίγο περισσότερο το σημαντικό υποκριτικό του ταλέντο.
Εν πάση περιπτώσει, σε αυτό το στάδιο το κοινό παρουσιάζει το καλύτερο μέρος της ταινίας: τον ήχο. Ο εν σειρά πεντακύλινδρος κινητήρας του Quattro αποτυπώνεται με άψογη λεπτομέρεια, συμπεριλαμβανομένου του πλήρους φάσματος των ανατριχιαστικών φτερουγίσματα του turbo. Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί για σχεδόν οτιδήποτε σχετίζεται με τον ήχο στο Race for Glory, συμπεριλαμβανομένων των μουσικών επιλογών.
Είναι κρίμα, λοιπόν, που αυτό συναντάται συχνά με θολά πλάνα δράσης και υπερβολική χρήση του point-of-view και του ζουμ στο πρόσωπο σε όλες τις αγωνιστικές σκηνές. Υπήρχαν πολλές δυνατότητες εδώ: είχαν τα αυτοκίνητα, είχαν τον ήχο στο σωστό σημείο και σαφώς οι βιντεογράφοι ήταν εξαιρετικοί όταν χρειαζόταν. Αλλά η σχεδόν συνεχής εστίαση στο λάθος πράγμα οδηγεί σε σοβαρή απογοήτευση ως θεατής.
Ακολουθεί η πρώτη θέαση του Walter Rohrl της Lancia (Volker Bruch) από το κοινό, πριν η ταινία συνεχίσει μπροστά στο ίδιο το πρωτάθλημα - προβάλλοντας μόνο τρία από τα 12 γεγονότα που συνέβησαν στην πραγματική ζωή. Αυτό πραγματικά σκοτώνει κάθε είδους δράμα και σας αποσυνδέει εντελώς από το να θέλετε να ενδιαφερθείτε για τους αγώνες. Το ένα τέταρτο της μεγαλύτερης καμπάνιας της Lancia για την κατάκτηση του πρωταθλήματος; Έλα τώρα.
Ο σκηνοθέτης Stefano Mordini κάνει καλά τη δουλειά του για να αναδείξει την εφευρετικότητα του Fiorio, συμπεριλαμβανομένων σκηνών όπου ξεκαρδιστικά εξαπατά τους αξιωματούχους της FIA ώστε να πιστέψουν ότι πληρούσε τον αριθμό παραγωγής για την ομολογιακή έγκριση που επιτρέπει στο O37 να αγωνιστεί, ή όταν διαλύει ένα παγωμένο ράλι Μόντε Κάρλο με αλάτι για να αντιμετωπίσει τις αδυναμίες του αυτοκινήτου στο χιόνι.
Αλλά ενώ αυτές οι σκηνές ήταν καλές, η συντριπτική πλειονότητα των αλληλεπιδράσεών του είναι γεμάτη με ανιαρούς διαλόγους που ελάχιστα σε ενθουσιάζουν. Κρίμα, αφού πρόκειται για τον Cesare Fiorio που είχε ήδη επιβλέψει πολλά ασημικά για τη Lancia μέχρι τη στιγμή που συνέβη αυτό, οπότε δεν είναι σαν να τους έλειπε το πηγαίο υλικό.
Η ταινία κλείνει ανακοινώνοντας ότι, ενώ είναι εμπνευσμένη από αληθινά γεγονότα, μεγάλο μέρος της ιστορίας έχει επεξεργαστεί για να "δραματοποιηθούν" τα γεγονότα για τις ανάγκες της αφήγησης. Τι ακριβώς ήταν λάθος με την αρχική ιστορία; Ουσιαστικά, πήραν μια σπουδαία πλοκή και τη μετέτρεψαν σε μια άψυχη.
Είναι δύσκολο να το χωνέψεις. Το περιμέναμε με ανυπομονησία, καθώς πρόκειται αναμφισβήτητα για την πιο απίστευτη σεζόν ράλι που έχει δει ποτέ ο κόσμος. Τόση ένταση και φανταστικοί αγώνες για να εξερευνήσετε και να εκμεταλλευτείτε. Αντ' αυτού, μένεις απογοητευμένος.
του Shafiq Abidin / topgear.com
