Έχουν περάσει 40 χρόνια από τότε που ο τρόπος που ταξίδευαν οι οικογένειες άλλαξε μονομιάς χάρη στην παρουσίαση του Renault Espace. Ένα άνετο πολυμορφικό αυτοκίνητο, αρκετά boxy που θα έλεγαν και στις μέρες μας και αρκετά ελκυστικό ώστε να μην είναι ξένο σώμα σε μια αυτοκινητοβιομηχανία που ακόμη εκτιμούσε ιδιαιτέρως τα sedan αυτοκίνητα.
Η Renault θέλοντας να υπερθεματίσει στον κομβικό ρόλο που έπαιξε το Espace στη διαμόρφωση της αυτοκίνησης, αποφάσισε να γιορτάσει τα δέκα χρόνια του αυτοκινήτου συνδυάζοντας το με ένα άλλο μεγαλεπήβολο project εκείνης της εποχής για την γαλλική φίρμα. Την Formula 1.
Έτσι "αρρωστημένα" και τρελά μυαλά που τόσο λατρεύουμε που έχουν περάσει από αυτήν την βιομηχανία, σκέφτηκαν να ενσωματώσουν στους άνετους χώρους του πολυμορφικού αυτοκινήτου των V10 κινητήρα που χωρούσε οριακά στο μονοθέσιο με το οποίο ο Alain Prost εκείνη την εποχή είχε κατακτήσει τον τέταρτο τίτλο της καριέρας του.
Οι 811 ίπποι του ατμοσφαιρικού μηχανικού συνόλου που με τα 3.5 λίτρα του καθιστούσε την Renault απόλυτη κυρίαρχο στην F1, δεν βρήκαν, είναι αλήθεια, την αεροδυναμική ευκολία που έβρισκαν στην FW14, ωστόσο οι Γάλλοι μηχανικοί το πάλεψαν με μια θηριώδη πτέρυγα και μερικές εσοχές στο αμάξωμα για καλύτερη δυνατή ροή του αέρα.
Παρόλα αυτά απέδωσαν τα αναμενόμενα, αλλά μικρή σημασία έχει αυτό σε ένα αυτοκίνητο φλεξαρίσματος τεχνολογίας και αμιγούς επίδειξης δύναμης. Σημασία εξάλλου είχε πως ο ανατριχιαστικός ήχος του V10 θα υπήρχε και σε μια ακόμη κατασκευή πλην εκείνων της F1 και θα δινόταν η ευκαιρία σε ανθρώπους να τον απολαύσουν και σε άλλα εδάφη πλην των αγωνιστικών διαδρομών που συνέθεταν το πρόγραμμα του κορυφαίου πρωταθλήματος.
Κάπως έτσι το Renault Espace F1 έφτασε στην θρυλική έπαυλη του Δούκα του Richmond στο Goodwood και αφέθηκε στα έμπειρα, αλλά κυρίως έμπιστα χέρια του Jean Ragnotti να μας χαρίσει το ομορφότερο λεπτό που θα περάσεις στην σημερινή σου μέρα και ένα από τα πιο χορταστικά μονόλεπτα που θα έχουμε απολαύσει μέχρι να χαιρετήσουμε τον μάταιο τούτο κόσμο.
