H Skoda, χάρη στο Skoda Enyaq έχει περάσει το κατώφλι της ηλεκτροκίνησης και όπως πιθανώς έχεις παρατηρήσει πολλά από τα πράγματα που κάναμε στα αυτοκίνητα, από την στιγμή που καθόμασταν στη θέση του οδηγού, έχουν αλλάξει. Πρώτο και καλύτερο ο τρόπος με τον οποίο εκκινούν οι κινητήρες των αυτοκινήτων, η μίζα δηλαδή που στην εποχή των ηλεκτρικών δεν υπάρχει πια. Έτσι αποκτά μεγαλύτερη αξία το video της Skoda στο οποίο μας κάνει μια σύντομη αναδρομή σε όλες τις μίζες που έχει χρησιμοποιήσει από τις αρχές του 1900 μέχρι και σήμερα.
Το Laurin & Klement Voiturette A του 1905, το πρώτο αυτοκίνητο που κατασκευάστηκε στο Mlada Boleslav, είχε μια τεράστια μανιβέλα στο μπροστινό μέρος κάτω από το ψυγείο, που αναφέρεται με τη γερμανική λέξη "Kurbel". Μπορεί να φαίνεται σαν μια υποτυπώδης συσκευή, αλλά στην πράξη η χρήση της ήταν δύσκολη, ακόμη και ύπουλη. Κυρίως όμως δεν ήταν καθόλου απλή.
Υπήρχαν πολλά περισσότερα στην εκκίνηση λειτουργίας του κινητήρα ενός αυτοκινήτου του 1908, από το απλό γύρισμα της μανιβέλας. Πρώτα έπρεπε να ανοίξει η χάλκινη αντλία της βενζίνης, στη συνέχεια να μετακινηθεί ο ηλεκτρονικός μοχλός προώθησης του τιμονιού στη θέση εκκίνησης, ακολούθως να ρυθμιστεί το χειροκίνητο γκάζι, να ελεγχθεί ότι ο μοχλός ταχυτήτων ήταν στη νεκρά και στη συνέχεια, να γυρίσει ένα κλειδί για να ενεργοποιηθεί το ηλεκτρικό κύκλωμα.
Μετά από αυτό το τελετουργικό, ο οδηγός έπρεπε να περπατήσει μέχρι το μπροστινό μέρος του αυτοκινήτου και να σκύψει για να πιάσει τη μανιβέλα. Ενώ την έστριβε αργά, έπρεπε να μαντέψει το σωστό σημείο για να δώσει ένα απότομο τράβηγμα στη μανιβέλα, με βάση την αντίσταση του κινητήρα στη φάση συμπίεσης. Για να δουλέψει καλά αυτό, ο στρόφαλος έπρεπε πρώτα να ωθηθεί προς τον κινητήρα. Η διαδικασία απαιτούσε δύναμη και επιδεξιότητα.
Πριν από περίπου εκατό χρόνια, οι ηλεκτρικές μίζες άρχισαν να χρησιμοποιούνται σε μεγαλύτερο βαθμό στα αυτοκίνητα που προέρχονταν από το Mlada Boleslav. Ήδη από τη δεκαετία του 1920 και του 1930, στα αυτοκίνητα της L&K υπήρχε ένα κουμπί που τροφοδοτούσε με ηλεκτρικό ρεύμα τη "μίζα με διακόπτη".
Το γρανάζι της μίζας ήταν συνδεδεμένο με τον κινητήρα. Μια μεταγενέστερη καινοτομία ήταν ότι το γρανάζι απεμπλέκεται στον διαμήκη άξονα της μίζας. Αυτή η κίνηση ενεργοποιούνταν με μεγαλύτερη αξιοπιστία από μια μηχανική συσκευή, συνήθως ένα πεντάλ στο πάτωμα. Αυτό συνέβαινε με το προπολεμικό Skoda Rapid ή το "Tudor", το παρατσούκλι του Skoda 1101/1102 από τη δεκαετία του 1940.
Με το πάτημα του πεντάλ έκλεινε και το ηλεκτρικό κύκλωμα, οπότε η μίζα άρχιζε να περιστρέφεται. Όταν το πεντάλ απελευθερωνόταν, ένα ελατήριο το απέμπλεκε και το κύκλωμα διακοπτόταν και πάλι. Ο διάδοχος του Tudor, ένας δημοφιλής προκάτοχος της Octavia με το παρατσούκλι "Spartak" (το Skoda 440 των μέσων της δεκαετίας του 1950), χρησιμοποιούσε μια ράβδο κάτω από το τιμόνι αντί για πεντάλ.
Τα πιο πολυτελή αυτοκίνητα, ωστόσο, διέθεταν από τη δεκαετία του 1920 και έπειτα προ-εμπλεκόμενες μίζες.
Μια πραγματική σπανιότητα είναι το Skoda Hispano-Suiza, το πρώτο από τα οποία χρησιμοποιήθηκε από τον πρόεδρο της Τσεχοσλοβακίας T. G. Masaryk για δέκα χρόνια. Το "Hispano" ήταν εξοπλισμένο με δύο μπαταρίες και κάθε ένα από τα ανεξάρτητα ηλεκτρικά κυκλώματα είχε το δικό του κουμπί στο ταμπλό. Ο οδηγός μπορούσε να επιλέξει ποιο θα πατήσει. Εάν οι μπαταρίες ήταν αδύναμες, ενεργοποιούσε και τις δύο ταυτόχρονα.
Πραγματικό ορόσημο στην ιστορία των αυτοκινήτων Skoda αποτέλεσε το μοντέλο S 1000/1100 MB που μπήκε στην παραγωγή από το 1964 και μετά. Ο οδηγός διέθετε ένα ζευγάρι κλειδιά, ξεκλείδωνε τις πόρτες με το ένα από αυτά και έβαζε το άλλο στην κλειδαριά της μίζας, η οποία βρισκόταν πλέον στην κολόνα του τιμονιού. Γυρίζοντας το κλειδί στην επόμενη θέση ενεργοποιούσε τη μίζα.
Διαβάστε Επίσης
Το πισωκίνητο Skoda concept που κατασκευάστηκε μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1990 τοποθετούσε επίσης το τσοκ σε μια ασυνήθιστη θέση - στο πάτωμα. Αυτό επέτρεπε μια ευθεία σύνδεση μεταξύ του μοχλού του τσοκ και του καρμπυρατέρ, είτε με καλώδιο είτε με μικρό συρματόσχοινο. Ένα αυτόματο τσοκ, το οποίο έθεσε τέλος στη μέχρι πρότινος συνηθισμένη διαδικασία για τις κρύες εκκινήσεις, εμφανίστηκε για λίγο στο S 1000 MB, επανεμφανιζόμενο και πάλι στο μοντέλο Favorit, δηλαδή μετά το 1987.
Τα ίδια τα πλήκτρα υπέστησαν επίσης μεγάλη εξέλιξη. Αρχικά ήταν απλά και επομένως εύκολα στην κατασκευή και την αντικατάσταση. Επιπλέον μπορούσαν εύκολα, σε περίπτωση ανάγκης, να αντικατασταθούν από ένα κατσαβίδι. Αργότερα, χρησιμοποιήθηκε ένα κλειδί μονής όψης, οπότε στο σκοτάδι οι οδηγοί έπρεπε να χρησιμοποιήσουν τα δάχτυλά τους για να αισθανθούν προς τα πάνω ποια κατεύθυνση θα έπρεπε να μπει στην κλειδαριά της μίζας.
Τα κλειδιά διπλής όψης επέστρεψαν τη δεκαετία του 1990, και αυτά ήταν πολύ πιο ασφαλή. Ξεκινώντας από το Felicia (1994), το κλειδί περιλάμβανε ένα immobiliser, μια ηλεκτρονική συσκευή που εμπόδιζε την εκκίνηση του κινητήρα όταν τοποθετούνταν λάθος κλειδί. Μια πολύ πρακτική καινοτομία το 1999 ήταν η μετάβαση σε αναδιπλούμενα κλειδιά για το Fabia, τα οποία δεν άνοιγαν πλέον τρύπα στην τσέπη σας.
Πλέον υπάρχει το δημοφιλές σύστημα χωρίς κλειδί KESSY που είδε για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας το 2010 ως μέρος του Skoda Superb, της τότε ναυαρχίδας της μάρκας. Το κλειδί δεν χρειάζεται ποτέ να φύγει από την τσέπη του οδηγού -το κουμπί της μίζας το αναγνωρίζει ασύρματα, οπότε το μόνο που χρειάζεται να κάνει ο οδηγός είναι να πατήσει το κουμπί. Με αυτόν τον τρόπο το Superb ακολουθεί τα βήματα του ομώνυμου προκατόχου του από τις δεκαετίες του 1930 και του 1940, ο οποίος επίσης ξεκινούσε με το πάτημα ενός κουμπιού.
Διαβάστε Επίσης
Το πιο πρόσφατο βήμα στο δρόμο προς την ιδανική εκκίνηση βρίσκεται στα ηλεκτρικά αυτοκίνητα Enyaq iV. Ο οδηγός δεν χρειάζεται καν να πατήσει ένα κουμπί -απλά μπαίνει μέσα, βάζει τη ζώνη ασφαλείας του, μετακινεί τον επιλογέα στη θέση D και το αυτοκίνητο ξεκινά.
