
Αυτή τη στιγμή, οι αυτοκινητοβιομηχανίες φαίνονται πεπεισμένες ότι τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα είναι η καλύτερη επιλογή που έχουμε όταν πρόκειται να μειώσουμε τις εκπομπές ρύπων από τις μετακινήσεις μας. Ως εκ τούτου, τρέχουν να παρουσιάσουν ολοκαίνουργια ηλεκτρικά μοντέλα που συχνά πλασάρονται ως ο σωτήρας της καθημερινής οδήγησης. Αλλά ξέρετε ποιος δεν πείθεται από όλα αυτά; Ο Rowan Atkinson, o αγαπημένος μας Mr Bean (και φυσικά Blackadder).
Το άρθρο στον Guardian
O Atkinson έγραψε ένα άρθρο για τον βρετανικό Guardian συζητώντας για τον δισταγμό του γύρω από τη μετάβαση στα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, παρά το γεγονός ότι δηλώνει "πρώιμος" οπαδός τους.
Στο άρθρο, ο Atkinson μιλάει με λυρισμό για την αρχική του αγάπη για τα ηλεκτρικά οχήματα. Βέβαια, αποκαλεί τα ηλεκτρικά "άψυχα", αλλά επαινεί επίσης τις επιδόσεις τους και εξηγεί ότι "απόλαυσε" τα τελευταία 18 χρόνια που τον είδε να οδηγεί διάφορα plug-in υβριδικά και αμιγώς ηλεκτρικά μοντέλα.
Αλλά, λέει ότι άρχισε να αισθάνεται "εξαπατημένος" σχετικά με τους περιβαλλοντικούς ισχυρισμούς των ηλεκτρικών μόλις άρχισε να ασχολείται σοβαρά με το θέμα. Μεταξύ άλλων γράφει:
"Τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, φυσικά, έχουν μηδενικές εκπομπές καυσαερίων, γεγονός που αποτελεί ευπρόσδεκτη εξέλιξη, ιδίως όσον αφορά την ποιότητα του αέρα στα κέντρα των πόλεων. Αλλά αν μεγεθύνουμε λίγο και δούμε μια ευρύτερη εικόνα που περιλαμβάνει την κατασκευή του αυτοκινήτου, η κατάσταση είναι πολύ διαφορετική.
Πριν από τη διάσκεψη Cop26 για το κλίμα στη Γλασκώβη το 2021, η Volvo δημοσίευσε στοιχεία που υποστηρίζουν ότι οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου κατά την παραγωγή ενός ηλεκτρικού αυτοκινήτου είναι σχεδόν 70% υψηλότερες από ό,τι κατά την κατασκευή ενός βενζινοκίνητου".
Το λίθιο είναι το πρόβλημα
Το πρόβλημα αυτό, λέει, προκαλείται από τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις της εξόρυξης λιθίου, η οποία είναι απαραίτητη για την παραγωγή μπαταριών ηλεκτρικών οχημάτων, και από το βάρος των ηλεκτρικών οχημάτων. Αυτό, πιστεύει, τα καθιστά "μια στρεβλή επιλογή υλικού με το οποίο θα ηγηθεί η αυτοκινητοβιομηχανία της μάχης κατά της κλιματικής κρίσης".
Αντ' αυτού, ο Atkinson προσβλέπει στις εξελίξεις που απέχουν ακόμη μερικά χρόνια για να μας σώσουν από την επικείμενη κλιματική καταστροφή. Μιλάει για τις μπαταρίες solid state, οι οποίες θα μπορούσαν μια μέρα να προσφέρουν ταχύτερους χρόνους φόρτισης και μεγαλύτερη εμβέλεια από ένα μικρότερο πακέτο ισχύος. Αλλά αυτή η τεχνολογία απέχει ακόμη τουλάχιστον 10 χρόνια, σύμφωνα με ορισμένους ειδικούς (σ.σ. μάλλον δεν είναι τόσο μακριά αλλά οκ).
Φυσικά αναφέρεται και στο υδρογόνο
Και, αν δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτές τις μπαταρίες, ο Atkinson προτείνει αντ' αυτού το υδρογόνο. Το πιο άφθονο στοιχείο στο σύμπαν, λέει ο Atkinson, θα ήταν πολύ πιο κατάλληλο για φορτηγά και άλλα βαριά μηχανήματα. Γράφει σχετικά:
"Η JCB, η εταιρεία που κατασκευάζει τα κίτρινα εκσκαφικά μηχανήματα, έχει κάνει τεράστια βήματα με τους κινητήρες υδρογόνου και ελπίζει να τους βάλει στην παραγωγή τα επόμενα δύο χρόνια. Αν το υδρογόνο κερδίσει την κούρσα για την τροφοδοσία των φορτηγών - και ως αποτέλεσμα κάθε πρατήριο καυσίμων να το διαθέτει - θα μπορούσε να αποτελέσει μια δημοφιλή και προσιτή επιλογή για τα αυτοκίνητα".

Όμως το υδρογόνο έχει και τα δικά του μειονεκτήματα, δηλαδή ποια πηγή θα χρησιμοποιήσουμε για να παρέχουμε την ηλεκτρική ενέργεια που διαχωρίζει τα άτομα του υδρογόνου από το νερό, όπως είναι ο πιο συνηθισμένος τρόπος παραγωγής καθαρού υδρογόνου σήμερα.
Εξαιτίας αυτών των αναδυόμενων τεχνολογιών, ο Atkinson πιστεύει ότι ο "μήνας του μέλιτος με τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα", όπως τα ξέρουμε σήμερα, μπορεί ήδη να φτάνει στο τέλος του. Αντίθετα, λέει ότι οι αγοραστές "συνειδητοποιούν ότι πρέπει να εξερευνηθεί ένα ευρύτερο φάσμα επιλογών", αν θέλουμε να συνεχίσουμε να κυκλοφορούμε με το αυτοκίνητο στην πόλη, χωρίς να βράζουμε σιγά σιγά τον πλανήτη.
Πατήστε εδώ για το άρθρο του Rowan Atkinson